Seni Sevmek Yasaktı Bana

.......... “Yak sendeki resimleri sevgilim
......... ve sonra küllerime bir mezar kazacak gibi,
.......... Üstüme közleri ört teker teker.”

Seni sevmek, yasaktı bana ve yasaktı seni özlemeler. Gözlerime bir kez -ama bir kez- dalsaydın eğer; sanırdım, bu sabah tutuşan kızıllıkta şâir, asılacaktı.

Bir bıçak gibi kanattı ince yüzümü mühürden kelimeler. Kar beyazı o eller, sen uzaktın, beni karanlıklara attı. Gözlerine uykuyu bir tül gibi örterken melekler; bana düşen, gecelerde, hep bu 'Gel! ' diyen feryattı.

Elinde bıçağın bir İbrahim gibi, kıyamadığın bir ân olacaktı bana; keskin olan, bıçak değil gönlünse eğer. Gönlümün yarasında kana batan güller, bakışlarınla dirilecek, yine bir cân olacaktı bana.

Kapanacaktı cam kırığı yüzlerimde yaralarım, saçlarını esen yelde yüzüme bir su gibi dökseydin eğer. Yağmurlu bakışlarımda şimdi bahar; bu virân gönül, yine gülistân olacaktı. Yitik yüzüm, yüzlerinde aydınlanacaktı; paylaşıp senle bahtını, o soğuk yüzünü öpseydim ben de ölümün eğer.

Neye yarar özensem martılara, o tuzlu denizi ben de koşacak gibi. Neye yarar yetişsem en son kuşlara, bahçemden havalanıp sanki göğü tutacak gibi. Sonbaharda süzülen dalından düşmüş sarı bir yaprak gibi; affet beni sevgilim, senden uzak bir toprağa düşersem eğer.

Nasıl anlatacaktı bana çoktan öldüğümü sen gidince kelimeler? Artık hiç dönmeyeceğine beni kim inandıracaktı? Kimin gülüşü kanat çırpan kuşlara benzeyecek; yemyeşil baharları artık kimin gözleri andıracaktı.

Ne zaman özlese seni, şâir, kahrolacaktı; gülüşün, aynada kendi yüzüne düşerse eğer. Hatıralar, saçlarını eskitmekten yorulmayacaktı. Avuçlarında bir şiir, bu yitik şehre sırtını döner; sorardı kayalıklara, nerde anılar, nerde anılar hiç olmayacaktı.

Fakat bir bıçak gibi, bir bıçak gibi kanattı ince yüzümü mühürden kelimeler.

Mehmet Akif Ardıç